Geregistreerd

Geregistreerd, geaccrediteerd, gecertificeerd, erkend en goed gekeurd

Gisteren was de verjaardag van mijn jongste zusje die zij samen met mijn moeder vierde aan de andere kant van de hemelpoort. Mijn zus die een jaar ouder is, plukt de dag en leeft met volle vaart vooruit met hersenkanker.

Jarenlang heb ik werkelijk alles voor mijn cliëntengroep en collega’s gedaan wat in mijn vermogen lag om als psychotraumahulpverlener geregistreerd, geaccrediteerd, gecertificeerd, erkend en goed gekeurd te zijn met mijn praktijk.

Ik was tot 31 december 2023 met mijn praktijk aangesloten bij drie boeiende beroepsverenigingen, twee koepelorganisaties, mijn praktijk was gecertificeerd en ik stond geregistreerd in mijn vakgroep. Alles zodat mijn collega’s registratiepunten zouden ontvangen voor het volgen van mijn trainingen en mijn cliëntengroep de therapie optimaal vergoed zou krijgen.

Inmiddels heeft het leven mij ingehaald en weet ik zeker dat niets zeker is. De kloof tussen wat er in het vak van mij gevraagd wordt en wie ik van nature ben, is te groot. We worden als beroepsgroep gedwongen tot allerlei activiteiten, afvinklijsten en bijscholingen die ver van mijn mensbeeld, visie op psychotrauma en interessegebied afstaan.

Er zijn allemaal procedures, controles, protocollen, puntensystemen en richtlijnen die wat mij betreft weinig bijdragen aan de kwaliteit van de werkelijke zorg.

Mijn belangrijkste redenen dat ik al mijn registraties en accreditaties met pijn in mijn hart en tegelijkertijd opgelucht heb laten verlopen is dat ik na vijfentwintig jaar een vrij mens wil zijn en niet meer wil werken in het keurslijf dat verzekeraars, de Stichting Kwaliteitsregister en beroepsverenigingen opleggen hoe ik mijn collega’s moet toetsen en mijn cliënten zou moeten behandelen.

Ik wil al mijn tijd, energie en expertise geven aan mijn missie vroeg signalering en preventie van kindermishandeling en hulp voor de latere effecten van het getraumatiseerde kind in de volwassene.

Na vijfentwintig jaar ben ik gestopt met het geven van individuele therapie en om zoveel als mogelijk mensen te bereiken richt mij op deskundigheidsbevordering en persoonlijke groei van (al dan niet ervaringsdeskundige) professionals. Zo bereik ik via een omweg tóch de individuele mens die beschadigd en beschaamd is door traumapijn in de familielijn.

Opgelucht leef ik met volle kracht vooruit en heb mijzelf menselijkerwijs erkend en goed gekeurd, dat is mij meer waard dan welke registratie ook!